Jak przypadkiem rzuciłam papierosy?

 

Kawa i papieros, czy może być lepszy poranek? W taki sposób kiedyś myślałam. Mogłam nie jeść śniadania, a szłam zapalić przed wyjściem do szkoły. No ale może od początku. Moja historia z paleniem zaczęła się jak miałam jakieś 12 lat. Poznałam na majówce pewnego chłopaka, który był ode mnie starszy. Stwierdziłam, że nie zainteresuje się małolatą, więc chciałam jakoś zwrócić na siebie uwagę. Byłam tam z koleżanką, poczęstowała mnie papierosem, co zaowocowało – rzeczony chłopak podszedł i porozmawialiśmy. Teraz myślę, że i tak by wtedy podszedł, ale wykorzystał chęć pożyczenia ognia jako pretekst. Jak to się skończyło? Cóż, z tym chłopakiem nie byłam, a nałóg został ze mną na długie lata. Zaczynałam od Viceroy niebieskich, a później już tylko niebieskie L&M.

Dlaczego ludzie palą?

U mnie w domu rodzice palili od zawsze, zazwyczaj w kuchni. Ja i rodzeństwo byliśmy biernymi palaczami, nasi rodzice nawet jakoś specjalnie nie starali się nie palić przy nas – pewnie wynikało to z tego, że za PRL-u palili wszyscy i wszędzie – w autobusach, w poczekalniach, w kinach. Jako kilkuletnie dziecko namawiałam ich do rzucenia, bo „śmierdzi”. Parę lat później już podbierałam papierosy z paczki i chowałam się po krzakach, żeby nikt mnie nie zobaczył. Ale, że wtedy ja i dwójka mojego rodzeństwa paliliśmy, mama zaczęła zauważać znikające papierosy – umówmy się, ile fajek z paczki mogą wziąć trzy osoby, żeby nikt nie zauważył. Mama dowiadując się, że palę trochę pokrzyczała i zaakceptowała ten fakt.

Jeżdżąc na kolonie z siostrą, przeliczałyśmy ile możemy wypalić paczek papierosów, żeby wystarczyło jeszcze na pamiątki. Swoją drogą na koloniach papierosy są wśród dzieci i młodzieży niemal tak cenną walutą jak w więzieniach. Ale! Chodząc do szkoły potrafiłam bez problemu wytrzymać kilka godzin bez zapalenia, jakoś nie miałam potrzeby wychodzenia na krótkich przerwach. Obok mojego technikum był sklepik, gdzie sprzedawano papierosy na sztuki – to było moje odkrycie roku. Łezka się kręci w oku na wspomnienie starych czasów.

Czemu tak ciężko rzucić papierosy?

Nie chciałam rzucać. Lubiłam palenie, miałam swoje rytuały związane z nim. Papieros do kawy, po jedzeniu, czekając na autobus (zawsze przyjeżdża jak odpalasz!), patrząc na piękny widok, żeby coś uczcić, żeby ukoić nerwy, żeby zabić nudę. Mam wykonać ważny telefon? Ok, ale najpierw papieros. Mam się wziąć za sprzątanie? No, to zapalę i posprzątam. Używa się go jako miary czasu. A na imprezie czy w pracy? Wychodząc „na szluga”  poznaje się różne historie i różnych ludzi. Na pewno to znasz.  Każdy palacz wie, że palenie dostarcza przyjemności, a zaczynając w młodym wieku nie masz w głowie „o nie, na pewno moje płuca będą za 15 lat w strasznym stanie i będę mieć nowotwór”. Bo nikt tak nie myśli, to jest właśnie młodość – nieprzejmowanie się konsekwencjami, które mogą nastąpić dopiero za jakiś czas. Rak płuc? Co z tego, Walter White (z serialu Breaking Bad, polecam swoją drogą) nigdy nie palił, a wykryto u niego raka płuc. Liczy się tu i teraz, nie myślimy tak długofalowo.

Wymówki

Miałam takie myślenie, że jak rzucę papierosy, to na pewno zacznę pić alkohol albo wejdę w jakieś inne używki, żeby mieć alternatywę. Jak już w głowie kiełkowała myśl „a może by tak rzucić?” to od razu było tysiąc wymówek. Ale na pewno każdemu palaczowi przyszło do głowy rzucenie, a później szybkie „nie, nie ma sensu, przecież lubię”. Powtarzanie sobie „na coś trzeba umrzeć”. Czekanie na odpowiedni moment „po maturze”, „jak zmienię pracę”, „jak moje życie się uspokoi”. No nie, najlepszy moment jest teraz. Ja najbardziej bałam się porażki i tego, że okaże się, że moje słabości ze mną wygrywają i będę przez to w złym stanie psychicznym. Niektórym nawet nie pomaga fakt przeliczania ile wydają na papierosy i ile pieniędzy można zaoszczędzić, a później wydać na swoje przyjemności.

Czy e-papierosy i iqos pomagają rzucić papierosy?

Paliłam przez dwa dni e-papierosa (na szczęście nie był mój) i nie powtórzyłabym tego. Można się oszukiwać, że to to samo co papieros, ale nie jest to prawdą. Paliłam też raz czy dwa Iqosa, bez porównania, chociaż w teorii jest to zdrowsze. Spotkałam się w internecie z poradami, że jak chce się przestać palić, to warto się przerzucić na e-fajkę albo iqosa, wtedy stopniowo rzucać. Moim zdaniem nie ma co się rozdrabniać i warto spróbować rzucić od razu, bez żadnych zamienników. Teoretycznie w liquidach nie ma tytoniu, ale nie wiadomo jeszcze jak one działają na organizm, bo są to stosunkowo nowe produkty. No i trzeba pamiętać, że to młode osoby sięgają po e-papierosy, bo są fajne, nie śmierdzą, można wapować – tym samym zaczynają swoją przygodę z paleniem. A dorosłe osoby jak paliły, tak palą.

No dobrze, ale jak rzuciłam palenie i to jeszcze niechcący?

Mój brat akurat rzucał drugi raz i mówi do mnie: „Ej, zostało mi sporo Desmoksanu, chcesz sobie spróbować?”. Ja popatrzyłam na niego jak na kogoś niezrównoważonego psychicznie (czyli jak zawsze, gdy się do mnie odzywa) bo ani mi się śniło rzucić, ale zgodziłam się – no bo co mi szkodziło? Nie wierzyłam za bardzo w efekty, bo przecież paliłam tyle lat i tak to lubiłam, że nie wyobrażałam sobie przestać. Brałam tabletki zgodnie z zaleceniami (miałam po tym świetne sny, serio). Wystarczyło 6 dni i… naprawdę przestałam palić. Ale najgorsze nie było wytrzymywanie bez papierosa, tylko właśnie te rytuały. Jadłam obiad i miałam z tyłu głowy, że czeka na mnie coś dobrego, że za chwilę zrobię coś fajnego, byłam podekscytowana. I po chwili zaczęłam rozumieć, że wiązało się to z tym, że papierosy były moją rutyną. Traktowałam je jak nagrodę.

Podsumowując:

Można się tu rozpisywać o szkodach, które papierosy robią w organizmie, o zaletach rzucenia, o tym co się dzieje z Twoim ciałem jak palisz i jak rzucasz. Ale po co? Doskonale zdajesz sobie z tego sprawę, od najmłodszych lat widujemy w szkole plakaty, że palenie szkodzi. Robi to na Tobie wrażenie? Bo na mnie nie robiło. Jakoś na przełomie lutego i marca stukną mi dwa lata bez palenia. Nawet nie wiem kiedy to zleciało. Czy mam czasami ochotę zapalić? Tak. Zdarza się, że w jakimś losowym momencie łapię się na myśleniu o tym. Albo kiedy poczuję gdzieś na zewnątrz, że ktoś pali. Nie mam problemu, żeby komuś towarzyszyć na fajce, porozmawiać – przecież mu tego papierosa nie wyrwę. Ale czasami pojawia się taka myśl, że zapaliłoby się i to jest naturalne przy tylu latach nałogu. Udało mi się! Aha - to nie jest żadna reklama Desmoksanu – opisuję po prostu produkt, który mi realnie pomógł, choć podchodziłam do tego sceptycznie i nie sądziłam, że naprawdę się uda. Jestem z siebie mega dumna, bo nałogi to paskudne sprawy, a mnie udało się z niego wyjść. Zapraszam do podzielenia się swoimi doświadczeniami. Mam nadzieję, że moja historia zainspiruje Cię do spróbowania albo chociaż zastanowienia się nad tym. A jak się nie uda? No trudno, ważne jest podjęcie próby. Pomyśl sobie tak jak ja – NO BO CO CI SZKODZI?