Kto powinien płacić na randce?

 

 Kiedyś, w latach młodości i świetności, zanim byłam w stałym związku i zanim miałam swojego konkubenta (😃) chadzałam na randki. Czasami rozmawiałam z koleżankami albo natykałam się na zapytania w internecie „kto powinien płacić na randce?”. Zdania były podzielone.

Żyjemy w czasach, w których kobiety walczą o siebie, chcą się rozwijać, spełniać marzenia. Chcemy równouprawnienia. Ale w płaceniu za randkę wcale nie chodzi o równouprawnienie, tylko zwyczajnie o miły gest – jeżeli ktoś chce za Ciebie zapłacić, to znaczy, że został tak wychowany albo ma ochotę po prostu zapłacić. Facet nie chce wtedy pokazać wyższości nad kobietą (zwykle, ale jeśli widzisz jakieś czerwone flagi, to uciekaj) tylko zazwyczaj chce być miły i pokazać się z dobrej strony.

Trochę słabo zapłacić za kogoś i pytać później „Hej, oddasz mi te 30 zł? No bo ja w sumie zapłaciłem…”. U mnie to zależało od relacji – niektórzy mężczyźni zapraszali mnie na kawę czy do restauracji albo ja sama proponowałam spotkanie (tak, kobieta też może zaproponować spotkanie i nie ma w tym nic złego). Czasami przy podaniu rachunku to było dla nich normalne, że płacili, że brali jeden rachunek. Kiedy pytałam czy oddać pieniądze, to słyszałam: „Nie no, co ty”. Nigdy nie było mi z tym źle, ale tak samo nie miałabym problemu, by zapłacić za siebie i mojego towarzysza. Nie mówię tutaj tylko o randkach, bo czasem spotykałam się pierwszy raz z jakimś kolegą poznanym w internecie i za każdym razem płacono za mnie. Skoro zapłacili, to widocznie było ich na to stać. Gdy ktoś mi coś kupuje, to następnym razem staram się odwdzięczyć.

Czy kobieta powinna płacić za siebie na spotkaniu?

  Dla mnie to nie jest kwestia honoru, nie muszę pokazywać, ze jestem w stanie za coś zapłacić. Nie będę się też wykłócała. Jak ktoś chce, to niech płaci, mnie to w ogóle nie ujmuje. Nie czułabym się urażona, gdyby ktoś powiedział, że zapomniał portfela (o ile oczywiście nie zamówiłby najdroższych dań z karty) i nie miałabym problemu, by wyłożyć pieniądze. Chyba, że to byłby trzeci raz z rzędu. 😉 Nie mam też potrzeby pokazywać, że jestem niezależna – myślę, że jak ktoś ze mną rozmawia dłużej, niż 10 minut, to jest w stanie to zauważyć.

Według savoir-vivre, powinna płacić osoba, która zaprasza na spotkanie. Bezpiecznie jest się umówić na początku, że np. płacicie rachunek na pół. Serio, nie ma nic złego w takich ustaleniach – skoro możecie iść razem na ciacho i kawę, to dlaczego nie możecie ustalić wcześniej kwestii finansowej?

Absolutnie nie oczekuję od nikogo płacenia za mnie, ale jeżeli chce to zrobić, to ok. Zawsze to ja mogę zapłacić innym razem. Nie można zaś od nikogo niczego WYMAGAĆ. Płacenie za kogoś to tylko i wyłącznie gest dobrej woli. Nikt nie powinien czuć się wykorzystywany, bo nie o to w tym wszystkim chodzi.  Są kobiety, które lubią, gdy się za nie płaci – odbierają to jako staranie się o drugą osobę. Są też takie, które chcą pokazać, że są niezależne albo czują się niekomfortowo, gdy ktoś pokrywa koszty posiłku. Jak facet chce Cię zabrać do drogiej restauracji, a Ty nie masz na to budżetu, to fajnie o tym powiedzieć, zamiast później płacić rachunek na pół i nie jeść do końca miesiąca, bo się nie wiedziało.

Ale z niego sknera, nie zapłacił za mnie!

 Słyszałam o sytuacji, gdzie kobieta powiedziała: „Chłopak nie zapłacił za mnie na randce, drugi raz się z nim nie umówiłam.” Serio? To jest powód? Nie ma nigdzie napisane, że ktokolwiek MUSI za nią płacić. A przekreślanie kogoś tylko z tego powodu jest według mnie przykre. Traktujmy ludzi po ludzku. Mamy XXI wiek. To, że facet płaci za kobietę jest ok. To, że kobieta płaci za faceta, jest ok. To, że chcecie podzielić rachunek, jest ok. To, że się wymieniacie płatnościami jest ok. Nie jest ok wykorzystywanie kogoś i oczekiwanie, że zawsze będzie płacił. Umawiamy się na spotkania, by spędzić miło czas, a nie najeść się za darmo.

A jak jest u Was? Dzielicie płatności na pół, płacicie tylko za siebie czy jeszcze inaczej? Czy uważacie, że to facet powinien płacić za posiłek?