Trochę prywaty. Insulinooporność, zdrowie psychiczne, wakacje.

 

Cześć, Żyjątka!

Zazwyczaj piszę posty o konkretnej tematyce, ale dzisiaj mam ochotę na coś spontanicznego. Będzie trochę o studiach, o wakacjach, o moim stanie zdrowia. Poznacie mnie też trochę lepiej, bo zazwyczaj nie piszę postów w takiej formie.

Właśnie zakończyłam najbardziej wymagające 8 miesięcy w moim życiu – miałam dwie prace, praktyki, związek na odległość i ostatni rok studiów. Licencjat napisałam w miesiąc, ale promotor nie  dopuścił mnie do obrony w czerwcu, bo „w sumie to nawet nie czytał, a ja się nie logowałam w listopadzie, więc to moja wina” 😄 No bywa, będę się broniła we wrześniu. Temat mojej pracy licencjackiej to „Odbudowa relacji rodzicielskiej przez alkoholików w okresie trzeźwienia”. Wybrałam taki temat, bo moja mama jest alkoholiczką i chciałam się dowiedzieć, jak wygląda choroba alkoholowa z perspektywy pijącego człowieka.

To nie był łatwy czas, ale nauczyłam się pracować. Gdy miałam bardzo dużo zajęć, potrafiłam zorganizować sobie dzień. Kiedyś nie umiałam sobie wyobrazić, jakim cudem ludzie łączą pracę i studia, a ja zrobiłam coś o wiele trudniejszego, zmieniłam swoje przekonania. Nienawidziłam pracować. Myślę, że to kwestia tego, że źle trafiałam. Tym razem miałam dwie naprawdę fajne prace. Jedna to wychowawca w klubie abstynenta – przychodziły tam dzieciaki z Sopotu, spędzaliśmy razem czas, graliśmy w siatkówkę, w bilard, śmialiśmy się i rozmawialiśmy o ich problemach. Druga praca to gastro na basenie – robiłam kawy, burgery, sałatki i inne tego typu rzeczy. Miałam świetną szefową, która podchodziła do mnie bardzo po ludzku, a klienci byli naprawdę cudowni.

Teraz czekam tylko na czwartek rano, by opuścić akademik i zakończyć swoją 6-letnią (z jedną przerwą półroczną) przygodę z Gdynią. Nie jest mi smutno, wręcz nie mogę się doczekać. Może kiedyś jak tu wrócę, to złapie mnie sentyment. Na razie jednak czuję ulgę. W wieku prawie 19  lat zostawiłam wszystko, praktycznie uciekłam z domu rodzinnego aż 300 km dalej. Przez ten czas spotkało mnie tutaj wiele dobrych i złych rzeczy. Cieszę się, że się odważyłam, bo gdybym została w domu rodzinnym, to by mnie zniszczyło.

Plany na najbliższy czas? Jadę do domu rodzinnego na tydzień. O ile wytrzymam aż tyle, bo moja mama jest chyba w najgorszym ciągu alkoholowym w życiu i muszę się zastanawiać czy pobycie z  babcią i wujem, którzy mieszkają w tym samym domu, jest tego warte. Później przeprowadzam się do Jarocina, gdzie będę mieszkała ze swoim chłopakiem. Od sierpnia chcę iść do jakiejkolwiek pracy, żeby zarobić na wrześniowe wakacje w Czarnogórze. Potem będę szukała pracy zgodnej z  moim wykształceniem, ale po licencjacie z pedagogiki… no cóż, nie mam jakichś fascynujących perspektyw, konieczna będzie magisterka. Chyba że do tego czasu zostanę sławna. 😆 Chcę też żyć zdrowiej, bo mam stwierdzoną insulinooporność od marca, ale niestety nie udawało mi się jeść zdrowo przez natłok obowiązków i brak czasu oraz warunków na przygotowywanie posiłków.

Przez ostatni miesiąc przyjmowałam leki na insulinooporność, ale szkodziły mi tak bardzo, że je  odstawiłam. „Trudno, najwyżej będę gruba”, stwierdziłam. Jednocześnie stan mojego zdrowia psychicznego się pogorszył, co za tym idzie, musiałam wrócić do leków przeciwlękowych. Mam  nadzieję, że uda mi się w najbliższej przyszłości podjąć terapię i zrezygnować całkowicie z leków.

Gdybyście chcieli wiedzieć, co u mnie, to zostawiam linki do Instagrama, a także… Tiktoka! Tak,  założyłam sobie, a co mi tam. Chcę swoimi treściami trafiać także do młodzieży, która często nie wie jak sobie poradzić z problemami. Codziennie dodaję stories na Instagramie. Zwykle są zabawne, ale  wlatują też różne przemyślenia, np. chodząc na praktyki, opisywałam, co się działo.

Jakie macie plany na wakacje? Macie jakieś przemyślenia związane z tym, co napisałam? Czy podoba Wam się taka forma wpisu? Pogadajmy!💗